Życie i dziedzictwo Emily Brontë
Dzieciństwo i rodzina pisarki
Emily Brontë, jedna z najbardziej wybitnych postaci literatury angielskiej, przyszła na świat 30 lipca 1818 roku w Thornton w hrabstwie Yorkshire w Anglii. Była piątym z sześciorga dzieci Patricka Brontë, irlandzkiego duchownego, który w 1820 roku przeniósł rodzinę do malowniczej, ale surowej wioski Haworth. Matka Emily, Maria Branwell, zmarła zaledwie rok po przeprowadzce, w 1821 roku, pozostawiając dzieci pod opieką ciotki, Elizabeth Branwell, oraz wiernej służącej, Tabby. Wczesne lata spędzone w Haworth, otoczone przez dzikie i majestatyczne krajobrazy wrzosowisk, miały niebagatelny wpływ na kształtowanie się wyobraźni młodej Emily. Harsh conditions at the Clergy Daughters’ School at Cowan Bridge, where Emily and her sisters attended, tragically led to the deaths of two of her older sisters, Maria and Elizabeth, a deeply traumatic experience that undoubtedly left an indelible mark on the surviving siblings and would later find echoes in their literary works. Charlotte Brontë, Emily’s elder sister, described her as solitary, strong-willed, and nonconforming, traits that would define her unique artistic spirit.
Okres w Brukseli i wczesna twórczość
Po tragicznych wydarzeniach w szkole, Emily Brontë, podobnie jak jej siostry Charlotte i Anne, spędziła pewien czas w Brukseli, gdzie podjęła próbę nauki w szkole z internatem, Pensionnat Heger. Był to okres intensywnych studiów, ale także czas, kiedy Emily, mimo trudności i tęsknoty za domem, wykazywała się niezwykłą inteligencją i silną wolą, co dostrzegł jej nauczyciel, Constantin Heger. Po powrocie do Haworth, Emily wraz z siostrami oddawała się rozbudowanej zabawie w tworzenie fantastycznych światów. Wspólnie z Anne stworzyły fikcyjne królestwa: Glass Town i Angria, a następnie bardziej rozbudowane i wpływowe Gondal. Te wyimaginowane światy, pełne epickich opowieści, skomplikowanych relacji i dramatycznych wydarzeń, stały się kolebką ich literackich talentów i stanowiły klucz do ich wczesnej twórczości, w tym licznych wierszy i opowiadań inspirowanych tymi fantazjami. Krótka i nieudana próba podjęcia kariery nauczycielki tylko utwierdziła Emily w przekonaniu, że jej prawdziwym powołaniem jest literatura.
„Wichrowe Wzgórza” – arcydzieło literackie
Geneza i inspiracje powieści
„Wichrowe Wzgórza”, jedyna powieść Emily Brontë, opublikowana w 1847 roku pod pseudonimem Ellis Bell, jest dziełem o niezwykłej sile wyrazu i oryginalności. Geneza tej mrocznej i namiętnej historii tkwi głęboko w krajobrazie Yorkshire i w burzliwej atmosferze rodzinnych relacji sióstr Brontë. Surowe piękno wrzosowisk, samotność i dzikość przyrody stanowiły idealne tło dla opowieści o intensywnych emocjach, które dominują w powieści. Inspiracje dla „Wichrowych Wzgórz” można odnaleźć w lirycznych poematach Emily, w jej fantastycznych światach Gondal, a także w legendach i opowieściach zasłyszanych w dzieciństwie. Powieść była również odzwierciedleniem złożonych emocji i wewnętrznych konfliktów pisarki, która w swoich dziełach często eksplorowała tematy miłości, nienawiści, zemsty i wolności.
Analiza postaci i motywów
„Wichrowe Wzgórza” to powieść, która od momentu publikacji wzbudzała silne emocje i kontrowersje. Analiza postaci kluczowych, takich jak Heathcliff i Catherine Earnshaw, ukazuje złożoność ludzkiej natury i destrukcyjną siłę nieokiełznanej namiętności. Heathcliff, jako postać tragiczna, odrzucona i pragnąca zemsty, jest uosobieniem pierwotnych instynktów i mrocznych stron duszy. Catherine Earnshaw, rozdarta między miłością do Heathcliffa a pragnieniem statusu społecznego, symbolizuje wewnętrzny konflikt i niemożność pogodzenia sprzecznych pragnień. Motywy takie jak miłość, nienawiść, zemsta, przemoc, a także silny związek człowieka z naturą, są tu przedstawione w sposób bezkompromisowy i poruszający. Powieść eksploruje również tematykę klasy społecznej, dziedzictwa i wpływu przeszłości na teraźniejszość, ukazując cykl przemocy i cierpienia, który przenosi się z pokolenia na pokolenie.
Ostatnie lata i śmierć Emily Brontë
Ostatnie lata życia Emily Brontë były naznaczone tragedią i chorobą. Zaledwie niecałe trzy miesiące po śmierci jej ukochanego brata Branwella, która nastąpiła w sierpniu 1848 roku, Emily sama zaczęła podupadać na zdrowiu. Istnieje przypuszczenie, że mogła zarazić się poważnym przeziębieniem podczas pogrzebu brata, które szybko rozwinęło się w śmiertelną chorobę. Mimo pogarszającego się stanu zdrowia, Emily Brontë wykazywała się niezwykłą siłą ducha i determinacją. Zmarła 19 grudnia 1848 roku w wieku zaledwie 30 lat, w domu rodzinnym w Haworth, pozostawiając po sobie niedokończone dzieło i niezatarte piętno w historii literatury. Jej śmierć była ogromną stratą dla świata literatury i dla jej rodziny, która już wcześniej doświadczyła wielu bolesnych pożegnań.
Dziedzictwo i wpływ twórczości Emily Brontë
Adaptacje i inspiracje
Pomimo krótkiego życia i opublikowania tylko jednej powieści, dziedzictwo Emily Brontë jest niezwykle bogate i trwałe. „Wichrowe Wzgórza” szybko zyskały status klasyka literatury angielskiej, a ich wpływ na późniejszych twórców jest nie do przecenienia. Powieść była wielokrotnie adaptowana na potrzeby filmu, telewizji i teatru, co świadczy o jej ponadczasowej sile i uniwersalności. Charakterystyczna atmosfera, złożoność postaci i mroczna tematyka zainspirowały liczne pokolenia pisarzy, w tym takie autorki jak Anne Rice czy Sylvia Plath. Nawet po latach, literacki wpływ Emily Brontë jest nadal odczuwalny, a jej unikalny styl i głębia psychologiczna postaci nadal fascynują czytelników na całym świecie. Jej wiersze, zwłaszcza „No coward soul is mine”, również zdobyły międzynarodowe uznanie.
Ważniejsze dzieła Emily Brontë
Choć „Wichrowe Wzgórza” są bez wątpienia najważniejszym dziełem Emily Brontë, warto pamiętać, że jej talent objawiał się również w innych formach. Oprócz wspomnianej powieści, Emily była utalentowaną poetką. W 1846 roku, wspólnie z siostrami Charlotte i Anne, wydała tomik poezji zatytułowany „Poems by Currer, Ellis and Acton Bell”. Jej wiersze, charakteryzujące się głęboką refleksją nad naturą, duchowością i ludzkimi emocjami, często odzwierciedlały jej samotniczą naturę i silną więź z krajobrazem Yorkshire. Choć nie opublikowała innych powieści, jej pojedyncze dzieło wystarczyło, by zapewnić jej miejsce w panteonie najwybitniejszych pisarzy. Dziś Emily Brontë jest uznawana za jedną z najbardziej oryginalnych i wpływowych autorek w historii literatury angielskiej.
Dodaj komentarz